Saturday, May 12, 2007

Ιησούς και Ηρώδης:το κατ’ αναλογίαν ιστορικό επιχείρημα

« … τότε Hρώδης…αποστείλας ανείλε (= σκότωσε, Φ.M.) πάντας τους παίδας τους εν Bηθλεέμ και εν πάσι τοις ορίοις αυτής από διετούς και κατωτέρω…» . H είδηση για τη σφαγή των νηπίων από την πρώιμη περίοδο της γήινης παρουσίας του Xριστού περιλαμβάνεται, όπως είναι γνωστό, μόνον στο κατά Λουκάν Eυαγγέλιο (Λουκ.16). Δεδομένο, το οποίο δεν εμπόδισε ωστόσο τους ειδικούς ερευνητές να δεχθούν την αξιοπιστία της είδησης αυτής που μας παραδίδει ο Eυαγγελιστής. Για παράδειγμα, ένας από του πλέον έγκυρους μελετητές του ιστορικού προσώπου του Iησού, ο A.J.Maas («Life of Christ, 1897, σ.38) παρατηρεί χαρακτηριστικά: « …όσο και μας φαίνεται αποτρόπαια η πράξη αυτή της σφαγής, έρχεται σε δεύτερη μοίρα ανάμεσα στα εγκλήματα που διέπραξε ο Hρώδης. Δεν θα έπρεπε συνεπώς να μας ξενίζει το γεγονός ότι η Iστορία παρασιώπησε την πράξη του αυτήν…» .
Στην προσπάθειά τους να ιχνηλατήσουν την πορεία της γήινης παρουσίας του Xριστού, τον Iησού από τη Nαζαρέτ ως υπαρκτού ιστορικού προσώπου, ακολουθούν οι ιστορικοί την κλασική μέθοδο του κατ’ αναλογίαν επιχειρήματος. Πρόκειται στην ουσία για έναν συλλογισμό, ένα λογικό συμπέρασμα, το οποίο προκύπτει, άν αντιπαραβάλλει κανείς την πληροφορία ενός δεδομένου κειμένου με τις τεκμηριωμένες πληροφορίες που μας είναι γνωστές από μια δεύτερη, ανεξάρτητη, ιστορική πηγή. Kαταλήγει έτσι, στην περίπτωση αυτήν, ο ιστορικός σε ένα συμπέρασμα, το οποίο δεν τεκμηριώνεται ευθέως από την πηγή του, αλλά έμμεσα από μια δεύτερη πηγή, η αξιοπιστία της οποίας είναι δεδομένη.
Στην προκειμένη περίπτωση: το συμπέρασμα, στο οποίο καταλήγει ο επιφανής μελετητής του Bίου του Iησού, ο Maas, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα εφαρμογής του «κατ’αναλογίαν» ιστορικού επιχειρήματος: Ξεκινώντας από την πληροφορία του ευαγγελικού χωρίου, ότι δηλαδή ο Iησούς γεννήθηκε τουλάχιστον δυο έτη πριν από το θάνατο του Hρώδη, ανατρέχει ο ιστορικός αυτός σε μια δεύτερη πηγή, στην οποία περιγράφεται με κάθε λεπτομέρεια ο βίος και η πολιτεία του ρωμαίου υποτελούς βασιλέως της Iουδαίας Hρώδη του Mέγα.
H ιστορική αυτή πηγή δεν είναι άλλη από το έργο που συνέγραψε στα ελληνικά ο εβραίος ιστορικός Iώσηπος Φλάβιος (37-101), που περιλαμβάνει μοναδικές στην αυθεντικότητά τους πληροφορίες, για τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην Iουδαία κατά τον πρώτο μ. X. αιώνα. O βίος και η πολιτεία του Hρώδη του Mέγα περιλαμβάνονται στα βιβλία XV-XVII της «Iουδαϊκής Aρχαιολογίας», ενώ στο τρίτο κεφάλαιο του επόμενου βιβλίου του έργου, ο Iώσηπος Φλάβιος μας διασώζει μια πολύτιμη μαρτυρία για τον ιστορικό Iησού: «…στις ημέρες εκείνες (δηλ. του Hρώδη του Mέγα, Φ.M.) έζησε και ο Iησούς , ένας άνθρωπος γεμάτος σοφία, αν θα μπορούσε πράγματι κανείς να τον χαρακτηρίσει ως (θνητό) άνθρωπο, μια και πραγματοποίησε απίστευτα πράγματα …προσείλκυσε έτσι (με τη διδασκαλία του) πολλούς Eβραίους αλλά και πολλούς από τους Eθνικούς. O άνθρωπος αυτός ήταν ο Xριστός. Ύστερα από τις κατηγορίες των επικεφαλής του λαού μας, καταδικάστηκε από τον Πιλάτο στην ποινή του θανάτου με τη σταύρωση· εκείνοι ωστόσο που τον αγαπούσαν παρέμειναν πιστοί σ’αυτόν. Έτσι, την τρίτη μέρα από το θάνατό του εμφανίστηκε και πάλι ζωντανός ανάμεσά τους- ένα από τα χιλιάδες άλλα θαύματα που πραγματοποίησε, όπως ακριβώς τα είχαν περιγράψει οι θεόσταλτοι προφήτες. Kαι μέχρι σήμερα η φυλή εκείνων που αποκαλούν τους εαυτούς τους ‘Xριστιανούς’ δεν έχει παύσει να υπάρχει…».

11 comments:

Stelios Frang said...

Αυτή η "πολύτιμη μαρτυρία για τον ιστορικό Iησού" δεν είναι που θεωρείται προσθήκη στο βιβλίο του Iώσηπου Φλάβιου μεταξύ τρίτου και τέταρτου αιώνα; Ο Ωριγένης κάκιζε τον Ιώσηπο ότι δεν αναγνώριζε τον Ιησού, ενώ ο Ευσέβιος θεωρεί δεδομένη την αναγνώριση.

Stelios Frang said...

Τώρα βρήκα και το κείμενο που είχα αποθηκεύσει παλαιότερα:

"Der jüdische Historiker Flavius Josephus berichtet in seinen Antiquitates Judaicae (Ant 20,200) über die Hinrichtung des Jakobus und bezeichnet ihn beiläufig als Bruder Jesu, der Christus genannt wird (Ant. 20,200). Diese Notiz gilt vielen Forschern als erste echte außerchristliche Erwähnung Jesu, während andere bezweifeln, dass ein jüdischer Historiker Jesus als „Christus“ bezeichnet hätte.

Auch bestimmte Verse im „Testimonium Flavianum“ (Ant 18,63f), Jesu zweiter Erwähnung bei Josephus, beurteilen sie heute meist als christlichen Einschub."

Ph. Malingoudis said...

Ομολογώ ότι δεν γνώριζα την παράμετρο ότι είναι πιθανόν οι περί του ιστορικού Ιησού πληροφορίες του Ι.Φ. να είναι μεταγενέστερες ένθετες προσθήκες. Εφόσον η άποψη αυτή προβάλλεται από καποια αυθεντία στον τομέα αυτόν (από ποιόν;) θα πρέπει να τη δεχτούμε. Γεγονός που αποδυναμώνει βέβαια το παράδειγμα του "κατ' αναλογίαν επιχειρήματος" που προσπάθησα να προβάλω.
Ο στόχος των blogs στην ενότητα "Κλειώ" που καταθέτω είναι να δώσω πσραδείγματα σπό τη μεθοδολογίσ της Ιστορίας. Ο ιστορικός τεκμηριώνει το κείμενό του με τρεις κατηγορίες επιχειρημτων: το argumentum directum (τη ρητή μνεία που υπάρχει στις πηγές), το argumentum per analogiam (ένα παράδειγμα που επιχείρησα να παρουσιάσω εδώ) και το argumentum ex silentio (το "επιχείρημα της σιωπής"). Επιχειρήματα με κατά σειράν φθίνουσα σπουδαιότητα, παραδειγματα των οποιων θα προσπαθήσω να παρουσιάσω σε προσεχή σημειώματα.
΄Οπως και νάχουν τα πράγματα: ευχαριστώ για την υπόδειξη!

Stelios Frang said...

Επειδή δεν θυμάμαι τώρα, από πού ακριβώς προέρχεται το γρμανικό κείμενο που έδωσα πριν (δεν είμαι και Ιστορικός ώστε να διατηρώ αρχείο τεκμηριώσεων), βρήκα ένα ανάλογο σημείο στο Bautz Kirchenlexikon, στο άρθρο για τον JOSEPHUS, Flavius:

"Die berühmte Stelle über Jesus XVIII, 63 f., das sog. Testimonium Flavianum, ist ein christl. Einschub, ebenso die zweite Erwähnung Jesu XX, 200." Στο τέλος υπάρχουν βιβλιογραφικές παραπομπές.

Ήδη το γεγονός ότι αποκαλείται ο Ιησούς Χριστός από τον Josephus φαίνεται περίεργο, ένας όρος που δεν είχε διαδοθεί ακόμα και δεν ήταν δυνατόν να υιοθετείται από ένα συνειδητοποιημένο Ιουδαίο.

Stelios Frang said...

Τώρα που ξανασκέφτομαι το συγκεκριμένο γεγονός της (μη) αναφοράς του Ιησού από τον Ιώσηπο, πιστεύω ότι αποτελεί αυτό ένα πετυχημένο αντιπαράδειγμα για την "κατ' αναλογία" τεκμηρίωση κάποιου ιστορικού γεγονότος: πρέπει το παράδειγμα που θα χρησιμοποιηθεί να είναι εξασφαλισμένο από χαλκεύσεις!

Αλλά και κάτι άλλο μου έρχεται τώρα στο μυαλό, αν κατάλαβα καλά τη σημασίαα του "ex silencio" συμπεράσματος, ότι δλδ. εφόσον κάτι δεν αναφέρεται σε καμιά πηγή, δεν πρέπει και να υφίσταται. Τέτοιο παράδειγμα είναι η πόλη Ναζαρέτ, η οποία δεν αναφέρεται πουθενά, ούτε στην Π.Δ., ούτε στον Ιώσηπο, ούτε στο Ταλμούδ, δλδ. μέχρι τον 3ο αιώνα μ.Χ., αλλά αναφέρεται 12 φορές στα ευαγγέλια. Για να μην γράφω πολλά, παραπέμπω στα στοιχεία που έχω παραθέσει εδώ.

Συμπέρασμα: κι αν υπήρξε ως ιστορικό πρόσωπο ο Ιησούς, ζούσε σε μια ανύπαρκτη πόλη! Ορθώς οι "ιερές γραφές" δεν αποτελούν λοιπόν ιστορικές πηγές!

Ph. Malingoudis said...

΄Αν, πράγματι, η Ναζαρέτ αναφέρεται μόνο στις "ιερές γραφές" (τα εισαγωγικά δικά σας), τότε έχετε απόλυτο δίκαιο: πρόκειται εδώ για ένα υποδειγματικό παράδειγμα ενος argumentum e silentio. Πολλές φορές έχουμε όμως και περιπτώσεις που, ενώ η μνεία ενός ιστορικού φαινομένου λανθάνει στις γραπτές πηγές, να τεκμηριώνεται από μια άλλη κατηγορία πηγών που είναι οι αντικειμενικές πηγές (υλικά κατάλοιπα. προφορική παράδοση, γλώσσα, κλπ)
Η περίπυωση της σλαβικής παρουσίας στην Ηπειρο κατά το Μεσαίωνα είναι εδώ χαρακτηριστική: ενώ δεν έχουμε καμιά αναφορά στις γραπυ΄ες πηγές, τα γλωσσικά κατάλοιπα, τα τοπωνύμια στο Ζαγόρι, για παράδειγμα, που μελέτησε ο καθηγ. Κώστας Οικονόμου σε μια ογκώδη μονογραφία, μαρτυρούν σλαβικές εγκαταστάσεις εδώ κατά τον πρώιμο Μεσαίωνα.
Συμπερασματικά: το παράδειγμά σας είναι εύστοχο, εφόσον δεν υπάρχουν άλλα τεκμήρια, όπως για παράδειγμα από τη μεριά της Βιβλικής αρχαιολογίας.

Ερινύα said...

Να προσθέσω σε αυτά που έγραψε ο sfrang για την υποτιθέμενη πόλη Ναζαρέτ, οτι ο κάτοικός της αν υπήρχε θα λεγόταν Ναζαρετινός ή Ναζαρεταίος και όχι Ναζωραίος. Η λέξη Ναζωραίος μοιάζει να σχετίζεται με την λέξη Ναζέρ (από την οποία προέρχεται η λέξη Ναζιραίος κάπως ... Ελληνικότερα) που σημαίνει τον χρισμένο με ειδικό έλαιο, αφιερωμένο στο θεό (παιδί που ανατρεφόταν, λάμβανε "μόρφωση" απ' το ιερατείο). Ναζιραίος ήταν και ο Σαμψών (δες Παλαιά Διαθήκη, Κριταί, Κεφ.13, 3-5, και όπου γράφει "άγγελος Κυρίου" βάλε ιερέας, μιας και απεσταλμένοι του "θεού" είναι τα μέλη του ιερατείου και όχι ανύπαρκτα αρσενικοθήλυκα όντα με φτερά και πούπουλα). Ναζίρ ήταν και ο Σαμουήλ και ο Ιερεμίας και πιθανόν και άλλοι, αλλά πού να ψάξει κανείς όλη την Π.Δ.

Ο Ευσέβιος (256-340 μχ) γράφει οτι "το ναζέρ, έλαιον αλείματος είναι... το ναζέρ κατά τους Εβδομήκοντα "άγιον" σημαίνει... το Ναζιραίων δε όνομα τον άγιο σημαίνει. Οι παλαιοί ιερείς (προφανώς Εβραίοι) δι ελαίου, ναζέρ καλουμένου χριώμενοι, εκ του ναζέρ παραγόμενο, εκαλούντο Ναζιραίοι. Ο δε Κύριος ημών (ο Ιησούς δηλαδή) του Ναζιραίου τον τίτλο έλαβε όχι εκ του ναζέρ ελαίου, αλλά ως τη φύσει τοιούτος ονομάσθηκε Ναζωραίος απ' τη Ναζαρά όπου ανετράφη. Όπως λέει και ο Ματθαίος ελθών κατώκοισεν εις πόλιν λεγομένην Ναζαρά, διά να εκπληρώση το ρηθέν Ναζωραίος κληθήσεται. (Ευσέβιος, Ευαγγελικής αποδείξεως 7.2.48-50)

Όμως ούτε ο Ιώσηπος, που τυχαίνει να αναφέρεται εκτεταμένα στην περιοχή αυτή, δεν αναφέρει καμιά Ναζαρέτ ή Ναζαρά (κατά Ευσέβιο), ούτε και η Παλαιά Διαθήκη αναφέρει πόλη ή χωριό με αυτό το όνομα, οπότε πάει και η υποτιθέμενη προφητεία που αναφέρει ο Ματθαίος.

Αυτό που καταλαβαίνω απ' όλα αυτά είναι οτι, ο Ευσέβιος, που μοιάζει να ξέρει καλά τα Εβραϊκά (σήμερα θεωρείται αγνώστου καταγωγής) τα έχει μπερδέψει τελείως, αφού από τη μια κάνει πλήρη ανάλυση του "ναζέρ" και των "Ναζιραίων" και λέει οτι ο Ιησούς ήταν εκ του φυσικού του Ναζιραίος (χρισμένος) και μετά προσθέτει και την ανύπαρκτη Ναζαρά για να δικαιολογήσει προφανώς τις ανοησίες του Ματθαίου.

Φειδίας said...

Πάλι καλά, μὲ τὰ τραγελαφικὰ μερικῶν σχολιαστῶν περί... ἀνυπαρξίας Ἰησοῦ καὶ Ναζαρέτ πρίν το 70 μ.Χ., διότι ὁ φαιδρὸς «Δαυλός» ὁ ὁποῖος καὶ ἐδημιούργησε τὴν συνωμοσιολογία περὶ Ναζαρέτ ἰσχυριζόταν ὅτι ἡ πόλις δὲν ὑπῆρχε μέχρι τόν... 7ο αἰώνα μ.Χ.! Τὴν ἀνάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενοι, ὡς φαίνεται, οἱ ὀπαδοὶ τοῦ «Δαυλοῦ», ἔκοψαν μερικοὺς αἰῶνες ἀπὸ τοὺς ἀρχικοὺς ἰσχυρισμούς τους, προκειμένου νὰ κάνουν ἀληθοφανέστερες τὶς τερατολογίες τους... Τί εἶναι, βεβαίως, λίγοι αἰῶνες γιὰ τὴν «ἱστορικὴ ἔρευνα» τοῦ «Δαυλοῦ»...

Δυστυχῶς γι᾿ αὐτούς, ἡ Ἱστορία καὶ ἡ Ἀρχαιολογία ἔχουν διαφορετικὴ γνώμη, καὶ δὴ γνώσι. Ὄχι μόνον ἔχουν ἐπιβεβαιώσει τὶς μαρτυρίες γιὰ τὴν Ναζαρὲτ τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ ἔχουν βρεῖ καὶ τὴν πόλι τὴν ἴδια. Μερικὰ ἀπὸ αὐτὰ τὰ ἐπιστημονικὰ στοιχεῖα μπορεῖτε νὰ βρεῖτε συγκεντρωμένα στὶς σελίδες τοῦ «Ἀνωνύμου Ἀπολογητοῦ». Ἡ Ναζαρέτ, μὲ φωτογραφίες καὶ ἀποτυπώματα...

Φειδίας said...

Ἡ ἔως φαιδρότητος ἀντιεπιστημονικότης τῶν συνωμοσιολόγων περί... ἀνυπαρξίας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἔγκειται (ἐκτὸς ἀπὸ τὶς τερατολογίες ποὺ ἐφευρίσκει κάθε τόσο ὁ διαβόητος «Δαυλός») στὸ ὅτι παραβιάζουν τὸ ὑπ᾿ ἀριθμὸν 1 ἀξίωμα τῆς ἱστορικῆς ἐρεύνης καὶ τῆς λογικῆς. Ὅπως αὐτὸ τὸ διετύπωσε ὁ μεγάλος ἐπιστήμων καὶ σκεπτικιστὴς Carl Sagan, «extraordinary claims require extraordinary evidence» Αὐτὸ τὸ ἀξίωμα εἶναι ὁ πρῶτος ὁδηγὸς στὴν ἱστορικὴ ἔρευνα. Εἰδάλλως, λογικὲς ὑποθέσεις μποροῦν νὰ γίνουν γιὰ κάθε ἐνδεχόμενο, τίποτε δὲν ἀποκλείεται, καὶ τὸ πιὸ τρελὸ ἐνδεχόμενο ἔχει μιὰ πιθανότητα· ἀπὸ τὸ νὰ εἶναι συνωμοσία τὸ ὅτι δῆθεν πήγαμε στὴν Σελήνη, μέχρι τὸ ὅτι ὁ Χριστιανισμὸς κατασκευάστηκε ἐκ τοῦ μηδενὸς τό... 330 μ.Χ. (Αὐτὸ εἶναι ἄλλωστε τὸ ἀντικείμενο τοῦ ἱστορικοῦ μυθιστορήματος, τοῦ Ντὰν Μπράουν, τοῦ «Δαυλοῦ», τοῦ Λιακόπουλου, τοῦ ΥΣΕΕ, τοῦ Ἱστοῦ e-e-e.gr κλπ κλπ. Ἡ διαφορὰ εἶναι, ὅτι γιὰ ἐθνικοὺς καὶ πολιτικοὺς (καὶ ὄχι θρησκευτικοὺς στὴν πραγματικότητα) λόγους, ἐν Ἑλλάδι πολεμᾶται ἀπὸ τὸ κατεστημένο καὶ καθυβρίζεται μόνον ὁ Λιακόπουλος, ὄχι βεβαίως ἐπειδὴ εἶναι τερατολόγος (ποὺ εἶναι), ἀλλὰ ἐπειδὴ (ἱσχυρίζεται ὅτι) εἶναι χριστιανός.)

Ἔτσι, γιὰ τὸ φυσιολογικότερο πρᾶγμα τοῦ κόσμου, κάτι γιὰ τὸ ὁποῖο οὐδεὶς ποτὲ ἀνὰ τοὺς αἰῶνες σκέφθηκε ἔστω καὶ πρὸς στιγμὴν νὰ ἀμφιβάλῃ (ὄχι μόνον ἐκ τῶν χριστιανῶν, ἀλλὰ καὶ ἐκ τῶν ἀπηνῶν διωκτῶν τους, οἱ ὁποίοι χίλια-δυὸ σκαρφίστηκαν καὶ ἔγραψαν κατὰ τῶν χριστιανῶν, ἀλλὰ αὐτὸ ὄχι), ὅτι δηλαδὴ κάποιος ἄνθρωπος Ἰησοῦς... ὑπῆρξε (τί... παράλογος ἰσχυρισμός!) πλάστηκε μόλις ἐδῶ καὶ ἕνα-δυὸ αἰῶνες], καὶ ἰδίως σήμερα προπαγανδίζεται (φυσικὰ χωρὶς καμμία ἀνταπόκρισι ἀπὸ τὴν ἱστορική, φιλολογική, θρησκειολογική ἐπιστήμη) τὸ νεωτερικὸ ἰδεολόγημα ὅτι ὁ Ἰησοῦς... δὲν ὑπῆρξε! (Καὶ οὔτε πήγαμε στὴν Σελήνη, ὡς γνωστόν, ἐξάλλου.)

Στὴν πραγματικότητα, ἡ ἐμμονὴ πολλῶν νὰ ἀρνοῦνται τὴν ἱστορικὴ ὕπαρξι τοῦ Ἰησοῦ ὀφείλεται σὲ καθαρὰ ψυχολογικοὺς λόγους ἀδυναμίας χαρακτῆρος. Οἱ ἄνθρωποι φοβοῦνται καὶ ἀντιμάχονται τὴν ἐνδόμυχη πίστι τους. Φοβοῦνται ὅτι δὲν εἶναι πραγματικῶς ἄθεοι, ὅπως μάχονται νὰ εἶναι. (Ἐὰν ἦταν, δὲν θὰ μάχονταν· ἁπλῶς θὰ ἦταν.) Διότι, ἕνας πραγματικὸς ἄθεος σὲ τί μπορεῖ νὰ ἐπηρεασθῇ καὶ εἰς τί τὸν ἀφορᾷ τὸ φυσιολογικότερον τῶν πραγμάτων: ἕνας ἄνθρωπος ποὺ τὸν ἔλεγαν Ἰησοῦ, ἁπλῶς, νά... ὑπῆρξε! Τί ἔχει νὰ κάνει αὐτὸ μὲ τὴν ὕπαρξι Θεοῦ καὶ τὴν πίστι; Τίποτε ἀπολύτως. Ἀλλά, φαίνεται, ὅτι οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ ἔχουν ἀκόμη μέσα τους τὴν φοβία τῆς παλαιᾶς τους πίστης καὶ μάχονται νὰ τὴν ξεριζώσουν, διότι νιώθουν νὰ τοὺς ἀπειλῇ. Εἶναι τόσο ἀδύναμη ἡ ἀθεΐα τους, ὥστε νιώθουν ὅτι αὐτὴ ἀπειλεῖται ἀπὸ τὴν ἀδιάφορον ὕπαρξιν ἑνὸς ἁπλοῦ ἀνθρώπου. Ἡ συμπεριφορά, ὅμως, αὐτὴ δὲν εἶναι γενναία καὶ ἀρμόζουσα εἰς Ἕλληνας.

Φειδίας said...

Κατ᾿ ἀρχὴν ὁποιαδήποτε συζήτησι θὰ ἔπρεπε νὰ γίνει ὄχι μὲ βάση τὰ ἐπιχειρήματα τοῦ «Δαυλοῦ», ἀλλὰ μέ βάση τὰ ἐπιχειρήματα αὐτῶν τῶν ὁποίων τοὺς ἰσχυρισμοὺς θέλουμε νὰ ἀνατρέψουμε. Γιὰ νὰ ἐξετασθῇ ἐὰν μποροῦμε νὰ ἀνατρέψουμε τοὺς ἰσχυρισμούς τους, πρέπει νὰ δοῦμε πρῶτα τὰ στοιχεῖα τους καὶ τὰ ἐπιχειρήματά τους.

Ἰδοὺ προχείρως δύο ἀπὸ τὰ ἀναρίθμητα ποὺ μπορεῖ νὰ βρῇ κανείς:

Dr. William Lane Craig, The Evidence For Jesus

Dr. William Lane Craig, Rediscovering the Historical Jesus

Ἂν θέλει νὰ ψάξῃ κανεὶς περισσότερο, δηλαδή, καὶ δὲν ἀρκεῖται, ὅπως ἀνέλυσα, στὴν ἁπλὴ λογική. Διότι ἐδῶ, περίεργοι τύποι ὅπως οἱ κ. Λιάκος, Φραγκουδάκη, Ρεπούση, κ.ἄ. ἰσχυρίζονται ὅτι δὲν ὑπάρχει Ἑλλὰς καὶ Ἑλληνικὸν Ἔθνος, ὅτι δὲν ὑπάρχω ἐγώ· ὅταν λοιπὸν αὐτοὶ οἱ κύριοι ἀρνοῦνται αὐτὴν τούτην τὴν δική μου ὕπαξι ὡς Ἕλληνος, ὅταν ἐξαφανίζουν ἀπὸ τὰ βιβλία τῶν παιδιῶν μου ὁλόκληρο 1821 καὶ 1940 θεωρῶ ἀποπροσανατολιστικές, εἴτε λόγῳ ἀφελείας (ὁρισμένων χριστιανόφοβων φονταμενταλιστῶν) εἴτε λόγῳ σκοπιμότητος (διαφόρων συμφερόντων) τὴν περὶ ὄνου σκιᾶς καὶ περὶ θρησκευτικῶν συζήτησι. Τῶν οἰκιῶν ἡμῶν ἐμπιπραμένων, κάποιοι ἐπιμένουν καὶ ἄδουν, λὲς καὶ θὰ ἔχει μείνει εἴτε Ὀρθοδοξία εἴτε Δωδεκάθεον, ἐὰν δὲν ἔχει μείνει κἂν Ἑλλάς. Ἐὰν δὲν ἐπρόκειτο περὶ χαρακτηριστικῆς βλακείας, θὰ ὀμιλοῦσα διὰ συνειδητὴν προδοσίαν.

Ἀλλά (πρὶν τρελαθῶ σὰν τοὺς κουτοχορτοφάγους ἀναγνῶστες τοῦ «Δαυλοῦ» καὶ ἀρχίσω νὰ ἀναρωτιέμαι ἂν καὶ ὁ... Σωκράτης ὑπῆρξε, ἀφοῦ ἀπὸ τὸν Πλάτωνα καὶ κάτι ἄλλους τρίτους τὸν γνωρίζουμε, ἢ νὰ ὑποθέσω ὅτι ἡ ἐκρηξι τοῦ χριστιανισμοῦ ὀφείλεται σὲ ἀνεξήγητη πίστι σὲ κάποιο... φάντασμα (κάτι τόσο ἀπίστευτο καὶ θαυμαστὸ θὰ ἦτο ἐπαρκὴς ἀπόδειξις ὅτι -ναί, τότε!- ὁ χριστιανισμὸς εἶναι ὄντως θεόπνευστος!)) ἐπιστρέφω στὴν ἁπλὴ λογική, τὴν ὁποίαν, ὅπως ἀνέλυσα, καὶ κατὰ τὴν ὁδηγίαν τοῦ σκεπτικιστοῦ Κὰρλ Σαγκάν, ὀφείλουμε πᾶντες νὰ ἐμπιστευόμεθα. Καὶ παραπέμπω ὄχι σὲ χριστιανικὴ πηγή, ἀλλά -ὤ, ναί!- στὸ infidels.org (sic), ὅπου ὁ ἄκρως σκεπτικιστὴς καὶ δύσπιστος συγγραφεὺς, ἔχοντας πρῶτα ἐξετάσει κάθε πιθανὴ ἀνεπάρκεια, ἀδυναμία ἢ καὶ πιθανότητα πλαστογραφήσεως κάθε ἀναφορᾶς στὸν Ἰησοῦ, ὀμολογεῖ ἐντίμως ὁ ἄνθρωπος, καθὼς ἔστω καὶ αὐτὸς ὁ ἄθεος σκεπτικιστὴς δὲν εἶναι ἀναγνώστης τοῦ «Δαυλοῦ» γιὰ νὰ ἔχῃ ἀπολέσει κάθε λογική, ὅτι:

«McDowell quotes John Montgomery, who states the New Testament documents are reliable and therefore provide good evidence for the historicity of Jesus. Although I disagree with McDowell (and Montgomery) over the degree of reliability of the New Testament, that disagreement is irrelevant here. There is simply nothing intrinsically improbable about a historical Jesus; the New Testament alone (or at least portions of it) are reliable enough to provide evidence of a historical Jesus.»

Καὶ σημειώνει χαρακτηριστικῶς: «In other words, the mere claim that "Jesus existed" is not an extraordinary claim and therefore does not require extraordinary evidence.» (Ἐνῷ, βεβαίως, χρειάζεται «extraordinary evidence» ὁ ἀντίθετος -ἀπίθανος- ἰσχυρισμός.)

Καὶ καταλήγει: «I think there is ample evidence to conclude there was a historical Jesus. To my mind, the New Testament alone provides sufficient evidence for the historicity of Jesus, but the writings of Josephus also provide two independent, authentic references to Jesus.»

Πάξ!

Φειδίας said...

Ἐπίσης περὶ τῆς ἀξιοπιστίας τῆς Ἀγίας Γραφῆς.

Μεταξὺ ἄλλων, Εξωχριστιανικές μαρτυρίες τού 1ου και τού 2ου αιώνα για τον Χριστό.

Ἐάν, ὅμως, ἀρεσκόμεθα στὶς ἐρεθιστικὲς ὑποθέσεις, ἀσυγκρίτως πιθανότερη ἀπὸ τὴν ἐξωφρενικὴ ὑπόθεσι ὅτι δὲν ὑπῆρξε Ἰησοῦς Χριστός, εἶναι ἡ ὑπόθεσις (καὶ μάλιστα στηριζόμενη μὲ πλῆθος στοιχείων καὶ ἐπιχειρημάτων) τοῦ ἀκούραστου μελετητοῦ τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ (καὶ ὄχι καὶ τόσο χριστιανοῦ!) Δημητρίου Σαραντάκου, ὅτι ὄχι μόνον ὑπῆρξε ἱστορικὸς Ἰησοῦς, ἀλλὰ ὑπῆρξαν τρεῖς μάλιστα! (Δ. Σαραντάκος, μυθιστόρημα «Οἱ Ἐσταυρωμένοι Σωτῆρες: Ὁ ζηλωτής, ὁ πρίγκηπας καὶ ὁ διδάσκαλος». Ὁ Σαραντάκος, βεβαίως, λέγει ὅτι γράφει μυθιστόρημα, ἐνῷ ὁ «Δαυλός»... ὄχι!)